İnegöl Kent Konseyi Bilgi ve Eğitim Grubu yaptığı yazılı açıklamada Hocaköy okulunda öğretmenlerin ve okul yönetiminin fedakârlıklarını dile getirdi.
Orada Bir Köy Okulu Var Çok Uzak Olmasa da başlıklı yazılı açıklama şu şekilde;
Köy okulu der hafif bir acı tebessümle gülümseriz. Aslını sorarsanız içeriğini de çok bilmeyiz. Köy okulu nedir, sorunları, istek ve ihtiyaçları nelerdir? Bu soruların cevaplarını da pek düşünmeyiz. Köy okulu deyince aklımıza samimi sıcak bir ortam gelir. Haklısınız gerçekten de öyle.
Kent Konseyi Bilgi ve Eğitim gurubu olarak Hocaköy İlk ve Ortaokuluna misafir olduk. Doğal güzel bir ortamda, tertemiz havasında samimiyet kokulu çay eşliğinde hoş bir sohbet yaptık.
Yüz yirmi öğrencisi, on beş personeli, sekiz dersliği ile şirin güzel bir okul. Öğretmenlerimizin ve öğrencilerin yüzü gülüyor. Anlıyoruz ki; işini severek yapıyorlar. Okul müdürümüz hemen bir açıklama yapıyor. “öğretmenler köy okulunu dinlenmek için seçer, derler. Benim öğretmenlerimin hepsi çok çalışkan. Zaten köy okulunda öğretmenlik yapmak fazladan iş ve mesai gerektirir.”
Gerçekten de öyle. Okulu geziyoruz; burayı şu öğretmenimiz, şurayı bu öğretmenimiz, şuradakileri de idare ve velilerimizle yaptık diyorlar. Okulun fotoğraflarına bakıyoruz Müdür, md. Yrd., öğretmen ve veli giyinmiş iş elbiselerini kah boya badana yapıyorlar kah sahne yapıp boyuyorlar. Kapının kulpu kopmuş, pencerenin menteşesi kırılmış, bir çerçeve veya pano yerinden oynamış, musluk bozulmuş… hemen o işten anlayan bir öğretmen veya idareci eline takımları almış tamir ediyor. Usta çağırsanız diyoruz. Hem gelmezler gelseler de çok para isterler diyorlar.
Bu manzara karşısında duygulanmamak elde değil. Öğretmenlik kutsal bir meslek diyoruz ya… kuru kuruya denmiyor. Bu sözün altını dolduracak bu gibi nice örnekler var.
Bildiğimiz kadarıyla kırtasiyeler, temizlik firmaları okulları gezer. Okulun bir ihtiyacı, eksiği var mı? Diye. Çünkü işin içinde ticaret vardır. Kırtasiye temizlik malzemesi satacaktır. Oysa köy okullarına uğramadıklarını gördük. Öğrenci ve ihtiyaç az oralara gitmeye değmez. Merkezde velilerin okullara az da olsa maddi yardımlarda bulunduklarını biliyoruz. Oysa köy okulunda köylünün okula verecek maddi durumu pek yoktur. Milli eğitimin desteği ve hayırseverlerle yapılıyor işler.
Bu iş birliğini nasıl oluşturdunuz diye sorduğumuzda; biz sadece başarısız, yaramaz öğrencilerin velilerini çağırmıyoruz diyorlar. Ailemin gururuyum diye bir proje anlattılar. Ders, davranış, insan ilişkileri gibi birçok konuda atılım gösteren öğrencinin bizzat evi ziyaret edilerek velilere teşekkür belgesi veriyorlarmış. Bunun dışında okulda yapılacak işlerde velilerle istişare yapılıp destekleri sağlanıyormuş.
Çok kötü bir tablo çizdik gibi oldu ancak durum tam da bu… Ancak köy okullarındaki; iş birliği ve dayanışma bu olumsuzlukları alıp götürüyor. Hele bir de; köyden bir öğrenci çıkıp okur bir yerlere gelirse çekilen sıkıntılar unutuluyor. Öğle molalarında beraber yenilen yemek, uzun teneffüste çay buğusunda yapılan hoş sohbetler tüm yorgunluklarını alıyor.
Öğretmenler günü vesilesiyle; bizleri misafir eden Hocaköy ilk ve ortaokulu öğretmenlerinin ve tüm öğretmenlerimizin öğretmenler gününü kutluyoruz.
