İnegölspor hangi masada yönetiliyor?

İnegölspor’da sezon başından beri garip işler olmaya devam ediyor. Osman Sevim başkanlığında göreve gelen yeni yönetim, Haziran ayında başladığı yanlışlar zincirine her gün bir yenisini daha eklemeye devam ediyor.
 
Hikayenin başlangıcı ise Osman Sevim’in kongre kürsüsünden ‘Biz kimseden bir şey istemiyoruz’ sözleri ile başladı. Kongrede esip gürleyen Osman Sevim, kulübü yönetemeyince ŞEHRİN DİNAMİKLERİNDEN medet ummaya başladı.
 
Sezon başında futbolcularla yapılan 3 milyonluk anlaşmalar İnegölspor’u borç batağına sürükleyen en büyük sebep oldu. Bunun üzerine eklenen ekonomik durgunluk ise işin tuzu biberi…
 
Futbolculara taahhüt edilen yüksek miktarlara birde prim zinciri eklendi. 3 aydır ödenmeyen personel maaşları dururken, maçtan sonra soyunma odasına inen başkan, futbolcuların gazına gelip alkışlar eşliğinde primi arttırdığını açıklayıp büyük başkan sloganlarıyla masasına uğurlandı.
 
Masa demişken… İnegölspor’un yönetildiği masayı herkes gibi bende çok merak etmeye başladım. Masanın özelliği şu; Bu masada özellikle gece saatlerinde Osman Sevim tarafından alınan kararların sabah saatlerinde uygulamaya konmama gibi bir özelliği oluyormuş. Yada masada yapılan bazı paylaşımlar, masanın büyüsü sayesinde kendiliğinden siliniyormuş. Hatta kongre kararının da bu masada alındığı ve masanın dağılmasının ardından kararın iptal edildiği söyleniyor.
 
Kongre konusunu merak edenler içinde kısa bir özet geçeyim. Kongre kararının alınma sebebi Osman Sevim’in beklediği yüksek tutardaki paraların bir türlü gelmemesi oldu. Beklenen paralar gelmeyince Osman Sevim kongre blöfünü masaya sürdü. Ancak bu blöfü kimse görmek istemeyince olay kulübe para verebilecek yönetici arayışına döndü. Sonuç olarak ne blöf başarılı oldu ne de yeni yönetici arayışı. Doğal olarak blöf olarak alınan kongre kararı da iptal edildi.
 
Şu anda ortada borç batağına doğru sürüklenen bir İnegölspor ve gecesiyle gündüzü ‘siyahla beyaz’ kadar farklı olan bir İnegölspor başkanı var. Umarım ‘Bir hayalimiz var’ denilerek çıkılan yolun sonu ‘Bir enkazımız var’ olarak bitmez.